استئوآرتریت مفصل ران (هیپ) یا آرتروز مفصل ران، که گاهی اوقات “ساییدگی مفصل ران” نامیده می شود. غضروف مفصلی در بیماری آرتروز مفصل ران، تخریب می شود. استئوآرتریت مفصل ران اغلب در افراد 50 ساله و بالاتر دیده می شود، اگرچه ممکن است در افراد جوان تر نیز رخ دهد.
این مشکل می تواند در هر مفصلی در بدن رخ دهد، اما اغلب در مفاصلی که وزن بدن را تحمل می کنند، مانند لگن ایجاد می شود.
با ما همراه باشید تا بیماری آرتروز مفصل ران را بشناسیم.
آناتومی مفصل ران
برای توضیح استئوآرتریت مفصل ران اول باید بدانیم آناتومی مفصل ران به چه شکل است.
مفصل ران یکی از بزرگترین مفاصل بدن است که یک مفصل توپ و سوکت است.
حفره توسط استابولوم که بخشی از استخوان لگن بزرگ است تشکیل می شود و سر توپ مانند استخوان ران، انتهای بالایی استخوان ران قرار دارد.
سطوح استخوانی توپ و حفره با غضروف مفصلی پوشانده شده اند، ماده ای صاف و لغزنده که از استخوان ها محافظت می کند و آن ها را قادر می سازد به راحتی حرکت کنند.
سطح مفصل توسط پوشش نازکی به نام سینوویوم پوشیده شده است. در یک لگن سالم، سینوویال مقدار کمی مایع تولید می کند که غضروف را روان و به حرکت کمک می کند.
آرتروز مفصل ران چیست؟
در آرتروز، غضروف مفصل ران به مرور زمان از بین می رود و فضای مفصل بین استخوان ها کاهش می یابد. از بین رفتن غضروف مفصل ران منجر به ساییده شدن استخوان ها روی هم می شود. برای جبران غضروف از دست رفته، ممکن است استخوان های آسیب دیده شروع به رشد به سمت بیرون کنند و خارهای استخوانی (استئوفیت) تشکیل دهند.
استئوآرتریت یا آرتروز مفصل ران به کندی ایجاد می شود و درد ناشی از آن به مرور بدتر می شود.
آرتروز مفصل ران باعث درد و سفتی می شود و انجام فعالیت های روزمره مانند خم شدن برای بستن کفش، بلند شدن از روی صندلی یا پیاده روی کوتاه را سخت می کند.
از آنجایی که آرتروز به تدریج و در طول زمان بدتر می شود، اگر هر چه زودتر درمان را شروع کنید، احتمال اینکه بتوانید تأثیر منفی آن را بر زندگی خود کاهش دهید، بیشتر است. اگرچه هیچ درمانی برای آرتروز مفصل ران وجود ندارد، اما گزینه های درمانی زیادی وجود دارد که به شما در مدیریت درد و کاهش روند بیماری کمک می کند.
علت استئوآرتریت مفصل ران
استئوآرتریت دلیل خاصی ندارد، اما عواملی وجود دارد که ممکن است احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش دهد، از جمله:
افزایش سن
سابقه خانوادگی آرتروز
آسیب قبلی به مفصل ران
چاقی
شکل گیری نامناسب مفصل ران در بدو تولد، وضعیتی که به نام دیسپلازی رشدی لگن شناخته می شود.
حتی اگر هیچ یک از عوامل بالا را نداشته باشید، همچنان احتمال ابتلا به آرتروز مفصل ران در شما وجود دارد.
علائم استئوآرتریت مفصل ران
شایع ترین علامت آرتروز مفصل ران درد است. این درد لگن به آرامی ایجاد می شود و با گذشت زمان بدتر می شود، اگرچه احتمال شروع ناگهانی درد نیز وجود دارد. درد و سفتی ممکن است در صبح یا بعد از مدتی نشستن یا استراحت بدتر شود. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درد در کشاله ران که به باسن یا زانو شما منتهی می شود
دردی که با فعالیت شدید افزایش می یابد
سفتی در مفصل ران که راه رفتن یا خم شدن را دشوار می کند
“قفل شدن” یا “چسبیدن” مفصل و صدای ساییدن (کرپیتوس) در حین حرکت، ناشی از شل شدن غضروف و سایر بافت‌ها است که با حرکت صاف لگن تداخل دارند.
کاهش دامنه حرکتی در لگن که بر توانایی راه رفتن تأثیر می گذارد و ممکن است باعث لنگی شود.
درمان
اگرچه هیچ درمان قطعی برای بهبود آرتروز وجود ندارد، اما یک سری درمان ها برای تسکین درد و بهبود تحرک بکار می آیند.
درمان غیر جراحی
مانند سایر شرایط آرتریت، درمان زود هنگام استئوآرتریت مفصل ران با روش غیر جراحی امکان پذیر است. پزشک شما ممکن است طیف وسیعی از گزینه های درمانی غیرجراحی را توصیه کند.
اصلاح سبک زندگی، برخی تغییرات در زندگی روزمره می تواند از مفصل ران شما محافظت کند و پیشرفت آرتروز را کند کند.
فعالیت هایی که شرایط را تشدید می کنند، مانند بالا رفتن از پله ها را کم کنید.
پرهیز از فعالیت های پرتحرک مانند دویدن یا تنیس و انجام فعالیت‌هایی که فشار کمتری به مفصل ران می آورند مانند شنا یا دوچرخه سواری
فشار وارده بر مفصل ران با کاهش وزن کم می شود، در نتیجه درد کمتر می شود و عملکرد فرد افزایش می یاید.
یکی دیگر از روش های درمان غیرجراحی فیزیوتراپی است. تمرینات خاص می تواند به افزایش دامنه حرکتی و انعطاف پذیری و همچنین تقویت عضلات لگن و ساق پا کمک کند. پزشک یا فیزیوتراپ شما می تواند یک برنامه تمرینی فردی به شما دهدکه نیازها و سبک زندگی شما را برآورده کند.
وسایل کمکی، استفاده از تکیه گاه های پیاده روی مانند، عصا یا واکر می تواند تحرک و استقلال را بهبود بخشد. استفاده از وسایل کمکی مانند یک دستگیر دسته بلند، برای برداشتن چیزهای کم ارتفاع، به شما کمک می کند از حرکاتی که ممکن است باعث درد شوند جلوگیری کنید.
داروها
اگر درد بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد یا با روش های غیر جراحی دیگر تسکین نمی یابد، ممکن است پزشک دارو را به برنامه درمانی شما اضافه کند.
استامینوفن یک مسکن بدون نسخه است که می تواند در کاهش درد خفیف آرتروز مفصل ران موثر باشد. با این حال، مانند همه داروها، مسکن های بدون نسخه می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند و با داروهای دیگری که مصرف می کنید تداخل داشته باشند. حتما در مورد عوارض جانبی احتمالی با پزشک خود صحبت کنید.
داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) می توانند درد را تسکین داده و التهاب را کاهش دهند.
کورتیکواستروئیدها (که به عنوان کورتیزون شناخته می شوند) عوامل ضد التهابی قوی هستند که هم می توانند از طریق خوراکی مصرف شوند و هم به مفصل دردناک تزریق شوند.
درمان جراحی
اگر درد ناشی از آرتروز مفصل ران باعث ناتوانی شود و با درمان غیرجراحی تسکین نیابد، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. تعویض کامل لگن یا توتال هیپ آرتروپلاستی.
بهبود
پس از هر نوع جراحی برای آرتروز مفصل ران، یک دوره برای بهبودی وجود دارد. مدت زمان بهبودی به نوع جراحی انجام شده بستگی دارد.
پزشک ممکن است فیزیوتراپی را برای کمک به بازیابی قدرت لگن و بازیابی دامنه حرکتی توصیه کند. همچنین پس از عمل، ممکن است لازم باشد برای مدتی از عصا یا واکر استفاده کنید.
شما عزیزان برای معاینه و درمان میتوانید با شماره 09925825398 تماس بگیرید و با پیج drmaryam_sedaghatnia@ در ارتباط باشید.
مهم ترین اقدامات متخصص ارتوپدی برای بیماران این است که آسیب های سیستم اسکلتی عضلانی را درمان می کند. برای شناخت بیشتر از راه های درمان و روش های جلوگیری از آسیب هایی از جمله خارپاشنه (فاشئیت پلانتاریس)، پوکی استخوان، درد شانه (پارگی روتاتور کاف)، گزگز انگشتان دست (سندرم تونل کارپال)، درد کمر، درد گردن، درد انگشت (انگشت ماشه ای)، درد زانو (درمان ارتروسکوپی)، سایت خانم دکتر مریم صداقت نیا متخصص ارتوپدی را دنبال کنید.